MG 0564

In de bus ontpoppen Wilma Helbers en Monique van
der Zande zich al snel als volleerde koffiedames en wordt ook de goedgevulde tas met het programma uitgereikt. Om in de stemming te komen werd er uitsluitend Franse muziek gedraaid en werd één lied zelfs (met de tekst uit de tas) uit volle borst meegezongen.

Het lied is onder links/ Traction Avant Lied te downloaden

Na een korte stop komen we om 12.30 uur keurig op tijd aan bij het Conservatoire om er daar achter te komen dat er pas op onze komst gerekend is om 13.00 uur. Geen probleem, want zelfs in de ontvangstruimte was al genoeg te zien en voor de meesten was een sanitaire stop ook geen overbodige luxe. Om 13.00 uur meldde onze gids zich. Reisleider Rolf van der Zande had het zo geregeld dat hij een rondleiding in het Engels zou geven. Vol verwachting keken we toe hoe de grote deuren openzwaaiden. En toen viel iedereen even volkomen stil…..wat een immens grote hal en wat immens veel Citroëns! We voelden ons allemaal als Sjakie bij het betreden van de chocoladefabriek van Willy Wonka! Onze gids begon enthousiast zijn rondleiding in het Engels, echter, na twee auto’s vroeg Rolf hem vriendelijk of hij wellicht ook Frans sprak. De jongeman was echt niet te verstaan en iedereen kreeg toch wel een erg groot “Allo, allo” gevoel. Gelukkig was zijn Frans veel beter verstaanbaar en werden we ingewijd in de geheimen van André Citroën. Alle modellen, alle prototypes en alle concept cars onder één dak, een waar Luilekkerland voor ons autoliefhebbers! Ook de voitures van de Franse presidenten ontbraken niet en we kwamen ogen, oren én tijd tekort. Na afloop werd de gids verrast met een “Heezer Slokske” en de directrice met een prachtige, door Paul Officier vervaardigde, miniatuur. Als tegenprestatie kregen we van de president van het Conservatoire een schitterend boek en het aanbod de geschiedenis van onze Tractions te laten uitpluizen tegen gereduceerd tarief (zie artikel bij TAN-Zuid in dit blad). Hierna werden we door de dames die waren wezen winkelen bij onze touringcar ontvangen met tissues, die ook echt nodig waren, want eenieder pinkte een traantje weg bij het verlaten van zoveel moois. Vervolgens bracht onze chauffeur, Michel, ons in de richting van de Notre Dame waar wij een uurtje onze benen mochten strekken. Sommigen zijn vroom een kaarsje op gaan steken, anderen besloten hun eer aan Bacchus te gaan bewijzen in een van de etablissementen in de kleine straatjes bij de Notre Dame. Toen wij allemaal weer in de bus zaten (zowaar iedereen op tijd!) werd het tijd de inwendige mens te gaan versterken en ons hotel op te gaan zoeken. ’s Avonds is er in de hotelbar nog lang nagepraat over dit grandioze bezoek aan het Conservatoire!

Zaterdag 15 november 2014 Ongewoon voor de TAN-Zuid discipline zat iedereen exact om 9:30u in de bus. Vol verwachting met Michel aan het stuur en onze reislei(ij)der Roel (Rolf) aan de microfoon. Flesje water en de appeltjes mee. Onze eerste stop werd het woonhuis van André Citroën (van 1919 tot zijn dood in 1935) in 31 Rue (Octare) Feuillet.
Van Place de Colombes naar Avenue Henri Martin was het voor de verlengde bus een makkie. Maar om bij Rue Feuillet te komen werd een kleinere zijweg ingeslagen. Na het vinden van de plaquette op het woonhuis, de vele foto’s en de gedachten aan de Lyrics “Les Traction Avant” keerden we weer naar de bus terug. Echter voor de bus was het onmogelijk om te keren dus….. een TAN-Zuid-oplossing. Maak de eenrichtingsweg tijdelijk geschikt voor twee richtingen en rij achteruit terug naar de Avenue. Het koste Rolf en Jan enige moeite om de toegangswegen vrij te houden van de Parigots. Michel wist, met aan weerzijde weinig ruimte, de bus schijnbaar moeiteloos weer op de Avenue te krijgen.
Voldaan en opgelucht naar Trocadero om van het mooiste uitzicht op Parijs en de Eiffeltoren te kunnen genieten. Na het vaststellen dat de Eiffeltoren liggend in het Parc de Mars zou kunnen passen, weer de bus in op naar Javel. Naar Quai André Citroën en rondje Parc André Citroën. Alleen de namen herinnerden aan het roemruchte verleden, maar toch werden er tranen weggepinkt met de wetenschap dat eens onze Tractions daar gebouwd werden. Weer de tissues gepakt en door naar de bewonderenswaardige gebouwen welke kenmerkend zijn voor de Grandeur van Parijs in het verleden en heden. Elk punt is een aparte beschrijving waard, echter is er toch maar voor gekozen enkele Points de Vue te noemen. Ecole Militaire, Musee de l’Ármee, Pont dÁlexandre (moet nog steeds door de Russen betaald worden), Opera en La Fayette in kerststijl, et pour le moment supreme….door de poorten van het Louvre. Michel en collega’s hadden nl berekend dat de bus maar net door de poort zou kunnen, echter nog niemand had dat uitgeprobeerd, dus doen. Met slechts enkele centimetres aan weerzijde was het hem, en dus ook ons, gelukt wat bijna een staande ovatie in de bus teweeg bracht. Na dit kicken door naar de Champs waar Citroën zijn showroom heeft en met een rondje Arc de Triomphe (wel aan de binnenzijde) al triomferend naar de Sacre Coeur. Dit was het einde van de tour en het begin van een middag Parijs op eigen gelegenheid. Met vele plannen dook menigeen onder de grond om zich aldaar te verspreiden naar een rommelmarkt, de wijk Marais (18e eeuw), Des Champs etc. via natuurlijk een Bourgondische stop in een van de altijd lonkende restaurantjes. Vele meters (min 147m) en vele kilometers (max. 12Km) werden afgelegd om de sfeer weer eens op te snuiven. Onze voorzitter, Marc Vos, waagde zich in de metro, en heeft dat ook mogen weten! Een zwaar beschonken clochard wankelede op hem af in de metro en besloot precies bij Marc zijn evenwicht te verliezen om zich vervolgens aan Marc vast te klampen. Op zich geen probleem ware het niet dat de clochard leed aan een nogal hyperactieve speekselaanmaak en deze vrolijk over de jas van onze Marc deed druipen. Gelukkig schoten omstanders te hulp en werd de clochard vriendelijk doch beslist door zus Anke-Nel afgevoerd. De tijd was te kort, maar om 18:15u was de bus weer beschikbaar voor transport naar een boottocht over de Seine. Onze chauffeur, Michel stond al weer paraat om diegenen die zich hebben opgegeven naar de boot te brengen. Toen we aan boord gingen was het al donker, dus dat beloofde een romantisch boottochtje te worden. We gingen boven aan dek zitten en ondanks de kou is het een prachtige tocht langs de vele verlichtte bezienswaardigheden van de stad Parijs. Natuurlijk is de Eiffeltoren, degene die er het spectaculairste uitspringt met zijn prachtige flitsende lichtjes. Om half 8 gingen we nog langs een stukje nieuw Parijs met de meest prachtige futuristische gebouwen, waaronder de nieuwe Arc de Triomphe. Hierna zijn de meesten terug gegaan naar het hotel om daar een hapje te eten. Een klein gezelschap is afgereisd naar Bistro André Citroën, in het vijftiende district om daar een hapje te gaan eten. Deze bistro hangt volledig vol met alles wat maar met Citroën te maken heeft en het eten was ook nog eens lekker op de koop toe. Weer aangekomen bij het hotel, bleek de hotelbar al dicht te zijn, maar geen bar zo dicht, of Hans van der Brandt kletst hem wel weer open! Na een afzakkertje toch maar weer snel het bed opgezocht in de van alle gemakken voorziene hotelkamer. Alhoewel…..’s morgens bij het ontbijt begrepen we van John en Tiny Vroonland dat zij toch wel één ding gemist hadden op de kamer….een washandje! Maar John, als oud internationaal vrachtrijder niet voor een kleintje vervaart, wist dit prima op te lossen door een van zijn sokken op te offeren en deze als washandje te gebruiken. Ja, ja, onze Tractionisten zijn inventief!

Op zondag 16 november moesten wij helaas de koffers al weer pakken, maar na een, voor Franse begrippen, stevig ontbijt in het hotel mochten we eerst nog een uurtje rondkijken op Père Lachaise, de wereldberoemde Franse begraafplaats in hartje Parijs waar talloze beroemdheden zoals Edith Piaf, Simone Signoret, Chopin en Jim Morrison begraven liggen. Nu moesten we echt afscheid gaan nemen van La Douce France. Gelukkig monterde de heerlijke koffie van Wilma en Monique ons weer snel op en alras werden de gesprekken weer geanimeerd hervat. Na een kleine plaspauze zette de bus ons af in Nazareth, bij Gent wel te verstaan, alwaar we nog een heerlijke “lundi” kregen (lundi=lunch en diner in één) met onvervalste Hollandse kroketten, saté, soep en friet. Toen werd het nog ineens erg spannend! De elektronische versnellingsbak van de touringcar begon kuren te vertonen. Gelukkig, als hij eenmaal op snelheid was, was er weinig van te merken, maar toen de bus, ca. 200 meter voor het eindpunt in Geldrop, helemaal de geest gaf, was er toch even stress. Stress was er ook bij Ton en Maria van Heesch, die even niet meer wisten waar ze de sleutel van hun auto gelaten hadden. Gelukkig bleek deze in de toilettas te zitten en konden ze toch nog gewoon naar huis. De videotas van Rene Methorst die nog in de bus lag is netjes meegenomen door Henk Maas en het bakje waar de chocolade pepernoten in hadden gezeten waar Ans van Eckeveld ons op de heenreis op getrakteerd had, staat afgewassen bij de familie van Eijk te wachten. Navraag heeft ons geleerd dat ook onze fantastische chauffeur Michel nog veilig thuis is gekomen ondanks de problemen met de versnellingsbak.

Rolf en Monique, Ton en Wilma, dankzij jullie inspanningen hebben we allemaal een SUPER weekend gehad en ik denk dat het mooiste compliment nog wel kwam van de deelnemende oud-leden die ons verzekerden dat TAN-Zuid, in de meer dan veertig jaar van haar bestaan, nog steeds een van de leukste clubs van Nederland is! Heel erg bedankt voor alles wat jullie voor ons geregeld hebben.

Dit prachtige verslag is gemaakt door:

Jan Uylings, Jacqueline van den Brandt en Leontien van Eijk